หากมั่นใจแล้วว่าคนเซ็นเช็คตั้งใจไม่ให้มีการใช้เงินเพื่อจ่ายหนี้จริง ๆ สามารถดำเนินคดีได้เลย ซึ่งผิดกฎหมายข้อไหน อย่างไรมาดูกัน

1. ผิดกฎหมายแพ่งว่าด้วยตั๋วเงิน

โดยในประมวลกฎหมายแพ่งและพานิชย์ มาตรา 900 ได้ระบุไว้ว่า “บุคคลผู้ลงลายมือชื่อของตนในตั๋วเงินย่อมจะต้องรับผิดตามเนื้อความในตั๋วเงินนั้น ถ้าลงเพียงแต่เครื่องหมายอย่างหนึ่งอย่างใด เช่น แกงไดหรือลายพิมพ์นิ้วมืออ้างเอาเป็นลายมือชื่อในตั๋วเงินนั้นไซร้ แม้ถึงว่าจะมีพยานลงชื่อรับรองก็ตาม ท่านว่าหาให้ผลเป็นลงลายมือชื่อในตั๋วเงินนั้นไม่”

เพราะฉะนั้นสามารถยื่นฟ้องจากลายมือชื่อผู้ที่เซ็นจ่ายเช็คได้เลย เรียกว่าการฟ้องผู้รับรองตั๋วแลกเงิน ผู้ออกตั๋วสัญญาใช้เงิน ซึ่งมีกำหนด 3 ปีนับแต่วันตั๋วถึงกำหนด

2. ผิดกฎหมายอาญาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. 2534 

ในมาตรา 4 ระบุไว้ว่า ผู้ใดออกเช็คเพื่อชำระหนี้ที่มีอยู่จริงและบังคับได้ตามกฎหมายโดยมีลักษณะหรือมีการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้

1. เจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คนั้น
2. ในขณะที่ออกเช็คนั้นไม่มีเงินอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินได้
3. ให้ใช้เงินจำนวนสูงกว่าจำนวนเงินที่มีอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินได้ในขณะที่ออกเช็คนั้น
4. ถอนเงินทั้งหมดหรือแต่บางส่วนออกจากบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินตามเช็คจนจำนวนเงินเหลือไม่เพียงพอที่จะใช้เงินตามเช็คนั้นได้
5. ห้ามธนาคารไม่ให้ใช้เงินตามเช็คนั้นโดยเจตนาทุจริต

เมื่อได้มีการยื่นเช็คเพื่อให้ใช้เงินอันชอบด้วยกฎหมาย ถ้าธนาคารปฎิเสธไม่ให้ใช้เงินตามเช็คนั้น ผู้ออกเช็คมีความผิดต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 60,000บาท หรือจำคุกไม่เกิน 1 ปี หรือทั้งปรับทั้งจำ    

แต่คดีเช็คเด้งที่มีความผิดทางอาญาตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค ฯ เป็นความผิดที่สามารถยอมความได้ หรือถ้าผู้จ่ายเช็คนำเงินมาชำระครบถ้วน ก่อนศาลมีคำพิพากษาถึงที่สุดให้ถือว่าคดีสิ้นสุดกันก็ไม่ต้องรับโทษทางอาญา